Binnen de compositie worden leadingroom en headroom belangrijke vertelelementen. Sinds communicatie de thematiek is zullen de gesprekken een grote rol spelen in het verhaal, waarin de conflicten en machtsdynamiek gedurende de film zal ontwikkelen. Om deze elementen visueel te representeren gaan we dus een tekort of overvloed aan leading- en headroom gebruiken. 

De belichting wordt naturalistisch, gemotiveerd door de aanwezige lichtbronnen. Dit zal zorgen voor een warm-koud contrast gedurende de film. Waar de ene scene wordt overheerst door koele groentinten, rennend door het hoge gras, zal de andere scene overheerst worden door de warme lampen in het huis van Safae en Senna.

De camerabewegingen moet de energie van de karakters gaan volgen, waar de situatie rustig is, blijft de camera statisch of rustig handheld. Wanneer de energie toeneemt, zal de camera volgen. Het hoofdzakelijke doel is om de situatie te versterken, denk bijvoorbeeld aan met de karakters mee rennen door het hoge gras.

Daarnaast worden pans een centraal vertelelement die gedurende de film vaak terug zal komen. Tijdens rustige gesprekken als kleine, subtiele pans heen en terug maar later tijdens de intensere gesprekken zal de camera bijna ronddraaien.

Als laatste gaat de camerabeweging in combinatie met de mise en scène ervoor zorgen dat we op cruciale momenten binnen gesprekken of conflicten over de lijn kunnen gaan. Deze techniek zullen we gebruiken om merkwaardige kantelpunten binnen de gesprekken te visualiseren. Dit kan in de vorm van een dolly of samenspel tussen camera en karakterbewegingen.

Zoals ik de film voor ogen zie, is het algemene beeld grauw. Geen felle, levendige kleuren. Aangezien een groot deel zich in de natuur afspeelt, zal dit voor een groot deel zich bij de groentinten uitten. Hierin zal het groen minder verzadigd worden en blijft het algehele beeld koud en kil. 

Mede door de warme lichtkleuren die later in het huis volgen, zal er een groot kleurcontrast vormen tussen hun reis naar Het Noord en bij Safae en Senna.
Als laatste willen we gebruik gaan maken van kleur in de schaduwen, waarin het een verloop wordt aan de hand van de situatie. Blauw bij melancholische momenten, groen bij jaloezie en rood bij geweld.

We gaan voor voornamelijk lange lenzen, waarvan de exacte standaard brandpuntsafstand zal blijken uit verdere tests aan de hand van scenes. Dit staat allemaal ten dienste van het bedrukkende effect wat we op willen wekken. 

Opnieuw bijdragend aan het benauwende gevoel wat we op willen wekken, zullen scènes voor een groot deel in mediums en close-ups gedraaid worden. Hierin zullen de wijd shots dienen als context en afhankelijk van de emotionele impact die een situatie op een karakter heeft zullen we dichter op de emotie gaan draaien of juist wat meer afstand houden. 

Hierin zal er ook een contrast ontstaan tussen lange en korte shots, waar deze evenals bij de beweging de energie van de situatie zullen overeenkomen. 

We gaan voor een beeldverhouding van 1.66:1. Deze aspect ratio heeft in vergelijking tot het standaard 16:9 een iets smaller frame, wat zorgt voor een bedrukkend effect. Dit zouden we ook kunnen bereiken met een aspect ratio van 4:3, vaak ook geassocieerd met herinneringen en nostalgie. Dit is een aspect wat we willen ontwijken en daarnaast willen we het effect subtiel houden. 

Gecombineerd met het inzetten van leadingroom, zorgt dit ervoor dat de karakters nog dichter tegen de kaderrand gedrukt kunnen en zullen worden gedurende de film.

In tegenstelling tot Inconclusive en Déjà Vu gaan we voor dit project juist op zoek naar een camera met een kleinere sensor, zoals een Super35 sensor. Dit formaat sensor wordt gekenmerkt door een 1.4x cropfactor, waardoor lenzen visueel langer worden. Door middel van deze cropfactor willen we het benauwende gevoel verder versterken.