De camera gaat een observerende, voyeuristische positie aannemen om in te spelen op het bekijken en bekeken worden idee binnen de film. 

Wanneer mogelijk, zal de camera evenals de positie van de acteurs de machtspositie visualiseren. Zoals later besproken zal worden bij beweging heeft hier de mise en scène grote invloed op, maar de compositie ook. Zo gaan we gebruik maken van de kaderranden om bijvoorbeeld het karakter met de minste controle het dichtste tegen de rand te framen. Tegelijkertijd visualiseert dit dat het andere karakter de overhand heeft in de situatie. 

We gaan voor een theatrale belichting, waarin het licht-donker contrast gebruikt zal worden om op bepaalde gebieden de focus te leggen. Hierin zal er geen warm of koud licht gebruikt worden, maar alleen witte belichting. 

Om deze look te bereiken zullen we gebruik gaan maken van verschillende ongemotiveerde spots, waarin ze hoofdzakelijk boven de acteurs geplaatst zullen zijn. In de ideale wereld ook hoog genoeg dat de camera vrij kan manoeuvreren zonder een enkele lamp in beeld te krijgen. 

De camerabewegingen zullen gebruikt worden om informatie te onthullen of te verhullen. Zo zal er in de eerste akte een pull-back dolly shot komen, waarin we van een detailshot uitkomen in een wijd shot. Idealiter trekken we deze camerabeweging door in één enkel shot tot we bij de dubbelzijdige spiegel aankomen. 

Vanaf dat punt zal de camera statisch blijven, observerend naar links en rechts pannen. Hier zal de mise en scène zorgen voor een formaatverschil in het kader tussen de vrouw en de therapeut, door één van beide dichter of verder weg van de camera te hebben staan. Dit formaatverschil zal haar mate van controle over de situatie representeren, die gedurende de scene groter wordt. 

Het kleurenpalet moeten we nog nader bepalen, dit zal voor een groot deel in samenwerking gaan met art en de gekozen locatie. Wat voor mij wel een belangrijk element gaat worden is het contrast tussen de huid en de achtergrond.

Daarnaast zie ik de film nu voor me met veel wit en grijstinten, waarin de lampen ook geen warm of koud tint zal gaan krijgen. Hierin kunnen we ook een contrast gaan maken tussen de verschillende ruimtes, om deze een bijpassende sfeer te geven. Denk daarbij bijvoorbeeld aan hele schone, witte, steriele omgevingen of juist een warmer gekleurde therapieruimte met veel hout en bruintinten.

De gehele film zal met een diepe focus en wijde lenzen gedraaid worden. Het oog van de kijker moet kunnen ronddwalen in het beeld, aangezien het een spel moet worden tussen bekijken en bekeken worden. 

Zoals eerder genoemd gaan we voor een vloeiende single shot, waarin we het klassieke shot/tegenshot proberen te voorkomen. Mocht in het uiteindelijke script blijken dat het dialoog dit toch nodig zal hebben, zullen we dit door middel van een centraal geframede compositie doen. Hierdoor kan de kijker zijn blik op het midden houden. Deze techniek wordt ook vaak gebruikt binnen IMAX-producties vanwege de grote projecties en de latere uitsnede voor 16:9 tv vertoningen.

De beeldverhouding zal in dit geval het exacte formaat van de projectie worden. Wordt het een doek van 3 meter hoog en 4 meter breed, zullen we een 4:3 kader aanhouden. Wordt het een doek van 3 meter hoog en 5,55 meter breed dan zullen we een 1.85:1 kader aanhouden. 

Voor de film wil ik twee camera’s simultaan gebruiken, om op die manier de moderator op de actuele gebeurtenissen tijdens de seks te kunnen laten reageren. Dit zal in combinatie met de beoogde camerabewegingen dat de camera’s naast elkaar moeten staan, wat invloed zal hebben op de exacte lenskeuze. 

Door het grote formaat van de installatie willen we zo veel mogelijk uit de brandpuntsafstanden halen, om die reden kiezen we voor camera’s met een full frame sensor. Deze ruimtelijkheid zorgt voor meer context binnen het kader, waardoor het oog van de kijker kan ronddwalen tijdens de film. 

Binnen het gesprek is de machtsverhouding en de dominantie een centrale rol spelen. De compositie gaat een belangrijke rol spelen in het visualiseren hiervan, en wil ik gebruik gaan maken van headroom, leading room en formaat in het kader om deze machten en vooral ontwikkelende machtsverhoudingen te representeren.

De film krijgt een naturalistische look, waarin het aansterken van bestaande bronnen centraal staat. 

Keuken: Bestaand licht gebruiken, ramen afplakken – kijken naar alternatief voor luxaflex, misschien één hele goede practical. Misschien opknippen om het toch haalbaarder te maken. – Anders worden het de plafondspots en hebben we geen controle over niveaus en lichtkwaliteit.

Hal: Plafondlamp Godox bulb, slaapkamerdeur afplakken. Trap misschien blauw belichten als maan, CTB-filter op dakraam. 

Woonkamer: Vanuit platenspeler platen piep bouncen zodat je licht door de schuifdeuren krijgt. Redelijk wat afstand dus met 1kw of 2kw op een dimmer, 2 practicals in de hoeken, 

Eetkamer: Boomsituatie vanuit dode hoek, booglamp als practical, meer practicals als eventuele aanvulling is fijn

Slaapkamer: puur natuurlijk licht, afvlaggen van schaduwzijde als nodig. 

De gehele film zal handheld gedraaid worden, geïnspireerd door de films gedraaid door Emmanuel Lubezki. Hierin zijn we op zoek naar zowel een dynamische, vrije aanpak als een methode waarin de acteurs en camera in een soort dans terechtkomen.

Persoonlijk vind ik het binnen deze aanpak wel enorm belangrijk dat de bewegingen gemotiveerd worden, denk daarbij aan handgebaren, blikken of bewegingen.

Voor de kleur ben ik nog niet helemaal uit wat ik zoek, het enige wat vaststaat is dat het interieur nacht voornamelijk warm zal worden.

Ik wil gaan experimenteren in de post met een 16mm film emulatie, voornamelijk om in te spelen op het ruwere randje wat Nina zoekt.

Voor de lens ben ik beïnvloed door een paar films, voornamelijk Fish Tank en Ordinary Love. 

Als eerste de brandpuntsafstand, waarin ik op zoek ben naar het gebruiken van een zo natuurlijk mogelijk ogende lens. Om deze reden wil ik op zoek gaan naar iets rond de 40mm, wat in combinatie met de S16 sensor rond de 12mm ligt. 

Daarnaast het karakter van de lens. Wat ik in Fish Tank heel aantrekkelijk vond was de lichte vignettering bij het gebruik van de wijdste lens. Het trok niet je aandacht, maar ik denk in het geval van Onder Invloed zal het wel bijdragen aan het ruw maken van de look.

De film gaat opgedeeld worden in een aantal lange shots.

Het bedrukkende gevoel wat het karakter Noa gaat ervaren gedurende het gesprek willen we, mede door technische redenen, vangen met het gebruik van S16. Dit doen we door op een MFT sensor verder te croppen.

Deze technische reden is de eerder genoemde vigenttering, wat ik prominent gevonden kreeg bij c-mount lenzen, bedoeld voor S16 en 16mm film.

Om de bedrukking verder aan te sterken wil ik een smallere beeldverhouding dan 1.77:1 gebruiken, maar geen 1.33:1 door de nostalgische associatie. Daarom hebben we als middenweg gekozen voor 1.5:1.