Voor Stefan is de buitenwereld een overweldigende omgeving om in te stappen. Hier willen we de compositie voor gebruiken om dat te visualiseren, door het eerste deel van zijn reis in extreme wijdshots met veel headroom te laten zien. 

Daarnaast willen we tijdens Stefans reis bewegende schilderijen maken. De exacte executie hiervan zal afhangen van verdere beeldexperimenten en de referenties die we hiervoor gaan gebruiken, denk aan schilders als Jheronimus Bosch of Francisco Goya. 

De belichting gaat de sfeer binnen voor de diverse scenario’s bepalen, waarin het een afwisseling wordt van licht bouwen en licht controleren. Hierin zijn we dus ook deels afhankelijk van de elementen. Het licht zal natuurlijk gemotiveerd zijn, voornamelijk door vuur, zon- en maanlicht. Merendeel van de film speelt zich in donkere woningen en ’s nachts af, waardoor de belichting in grote lijnen low key zal worden. Hier gaan we op inspelen door schaduwen te gebruiken om informatie te verhullen of onthullen. 

Bij de interieurs zullen we ons leiden door het licht wat Stefan tot zijn beschikking zou hebben. Hierin wordt het de uitdaging om de kaarsen of olielampen op een natuurlijke manier te versterken. Hierin zal er amper tot geen maanlicht te zien zijn, enkel bij Stefans bed.  

Doordat we de kaarsverlichting gaan inzetten als motivatie, zullen er veel en donkere schaduwen vallen. Dit zal ook een bepalende factor worden in de definitieve kleurkeuze, aangezien Stefan buiten met een lantaarn gaat lopen. 

De camerabewegingen zullen Stefans staat van controle representeren. In zijn huis is hij maar al te bekend, hij weet waar alles ligt, hoe alles klinkt en wat zich in de donkere hoeken afspeelt. Hier zullen de shots dan ook langer duren, met rustige bewegingen of statische shots. Naarmate hij die onbekende wereld ontdekt en in onbekend terrein tast, verliest hij ook de controle aan de pezige man. De shots zullen bewegelijker en sneller worden, waar bijvoorbeeld gebruik gaan maken van een steadicam om deze bewegelijkheid op een niet afleidende manier vorm te geven. Zo wil Tijn de camera nooit handheld hebben, tenzij dit niet anders mogelijk is. 

Het grootste verschil tussen beide tijdlijnen zal kleurgebruik zijn. Waar Eefje altijd in kleur zal blijven, volgen we Stefan in zijn mentale en fysieke aftakeling. Geïnspireerd door Stalker (Tarkovsky, 1979) en The Lighthouse (Eggers, The Lighthouse, 2019) gaan we een verloop van kleur naar orthochromatisch monochroom inzetten. Op deze manier krijg je: kleur – getint monochroom – monochroom – orthochromatisch monochroom. Orthochromatisch monochroom is een techniek die infrarood in het traditionele filmnegatief weg laat. Hij ziet het niet. Dit zorgt ervoor dat bijvoorbeeld huid tinten veel donkerder uitvallen en naar mijn eigen onderzoek ook huidimperfecties als vlekjes duidelijker naar voren komen. Hiermee breken we dus als het ware het traditionele monochroom af, evenals Stefan verder en verder in zijn reis komt.

Om te beginnen met de brandpuntsafstanden, waarin een verandering van lange lenzen naar wijde lenzen zal komen. Dit heeft een inhoudelijke en een praktische reden, allereerst gaat er letterlijk een hele wereld voor Stefan open nadat hij zijn routine en vertrouwde omgeving uitstapt. Binnen deze nieuwe omgeving moet hij opnieuw vertrouwen opbouwen. Dan het praktische, want met wijde lenzen zit je fysiek met de lens ook dichter op het karakter. Je zit dan als kijker met je neus op zijn expressie en emotie.

Voor de tijdlijn van Stefan zoeken we imperfecties richting de randen in de vorm van onscherpte en een vervormde bokeh. Voor de tijdlijn van Eefje gaan we juist zoeken naar lenzen met weinig tot geen imperfecties. Hoewel het een subtiel effect zal hebben, zal het vertekenen van het beeld bijdragen aan het visualiseren van Stefans interne wereld. Deze vertekeningen zullen in combinatie met de andere visuele elementen zorgen voor een vervreemding van de wereld. 

Het diafragma zal de kennis van beide karakters weergeven. Als alwetende verteller, blijft Eefje gedurende de hele film in een diepe focus. Stefans thuis zal om die reden ook een diepe focus behouden, zo leert de kijker zijn vertrouwde plek kennen zoals Stefan die ook kent. Hij weet waar ieder bord ligt, iedere envelop en elk detail van zijn geweer. Wanneer hij vervolgens de onbekende wereld instapt, zal er ook een nauwe focus volgen. De kijker ziet enkel wat hij ziet. 

De decoupage van de film zal zich gelijkmatig ontwikkelen aan de camerabewegingen, waarin de controle die Stefan heeft binnen situaties bepalend is voor de shotlengte. Zo zal zijn huis in lange, gecontroleerde shots zijn, gefocust op de details die er binnen zijn leefomgeving zijn. Later, wanneer hij de wijde wereld intrekt, zullen de shots wijder worden. Samen met Stefan neem je zodoende de wereld in je op in een poging hem eigen te maken. Richting het einde van de film gaat het tempo omhoog en zullen we ook steeds dichter en dichter met de camera op Stefan zitten.

De beeldverhouding van de film zal een subtiele onderscheiding maken tussen de twee tijdlijnen. De beoogde verhoudingen zijn dan ook 1.66:1 en 1.85:1/2:1, beide in vergelijking tot het standaard tv-formaat van 1.78:1 nét iets smaller en nét iets breder. Aangezien het contrasterende kleurgebruik tussen de twee tijdlijnen gedurende de film steeds extremer en zichtbaarder zal worden, hebben we ervoor gekozen om dit een subtiel detail te laten. Welke van de twee beeldverhoudingen iedere tijdlijn krijgt is nog nader te bepalen, voor nu richten we op 1.66:1 voor Eefje, om het beklemmende binnen haar rouwproces te representeren, en      1.85:1 /2:1 voor Stefan, om de grootte van de nieuw wereld waarin hij stapt te representeren.

Naast de genoemde twee elementen, wordt het opwekken van een ruimtelijk gevoel een belangrijk element binnen de compositie. Om dat zo goed mogelijk te kunnen bereiken gaan we een camera gebruiken met een full frame of groter formaat sensor.  

Daarnaast gaat een groot deel van de film zich in het donker of ’s nachts afspelen, in het ideale scenario ook hoofdzakelijk belicht door kaarslicht, vuur of olielampen. Het wordt dus belangrijk om een camera te vinden die hoge dynamisch bereik heeft, om details aan zowel de lichte als de donkere kant te behouden en in donkere scenario’s niet onnodig veel ruis heeft.